یکی از مهمترین ماموریت ها و اهداف مرکز عرضه دام نفیس بهاران به عنوان مجهزترین مرکز دام استان قزوین، ارائه دام سالم و بهداشتی و برطرف نمودن دغدغه مصرف کنندگان و فروشندگان عزیز در این حوزه می باشد. در این نوشته قصد داریم به یکی از بیماری های شایع مشترک در حیوان و انسان بپردازیم. در ادامه علائم و روش های پیشگیری و درمان آن را شرح خواهیم داد.

بیماری لپتوسپیروز :

لپتوسپیروز بیماری ناشی از باکتری‌های بیماری‌زای لپتوسپیرا درحیوانات و انسان بوده و در نواحی گرمسیری و مناطقی با بارندگی زیاد و سطح بالای آبهای زیرزمینی بسیار شایع‌ است. عمدتاً بیماری در برنجکاری، کارگران مزارع نیشکر، کشاورزان، دامداران، کارکنان کشتارگاهها، کارگران فاضلاب‌ها و معادن، ماهیگیران و تمامی کسانی اتفاق می‌افتد که درتماس با حیوانات آلوده و فرآورده‌های آنها قرار دارند. همچنین افرادی که در حین تفریح با آب‌های آلوده با ادرار حیوانات مبتلا تماس دارند در معرض ابتلا به بیماری‌ هستند.

مخازن اصلی بیماری،‌ حیواناتی چون گاو، اسب، سگ، گربه، موش‌ و سایر جوندگان می‌باشند. این بیماری یکی‌ از عوامل مهم سقط جنین در نشخوار‌کنندگان بوده و خسارات اقتصادی سنگینی را موجب می‌شود. بسیاری از حیوانات وحشی از قبیل گوزن، روباه، راسو، سنجاب، راکون، پستانداران دریایی و حتی خزندگان و دوزیستان نیز ممکن‌ است به این عفونت‌ آلوده شوند. بیماری در انسان به اشکال مختلف تظاهر یافته و دربسیاری موارد خطرناک است.

علائم :

شروع بیماری با یک دوره‌ی تب‌دار حاد بوده که ممکن‌ است بسیار شدید و گاهی مرگبار همراه با یرقان (زردی)، نارسایی کلیه، مننژیت، میوکاردیت، خونروی، ذات‌الریه و مشکلات قلبی ـ عروقی همراه باشد. عامل عفونی از طریق پوست، گوارش، چشم، بینی، تنفس و مخاط‌ها انتقال می‌یابد. بسیاری از موارد بیماری نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارد.

پیشگیری :

پیشگیری بیماری در اجتناب از تماس با حیوانات و مواد دفعی آلوده‌ی آنها و کنترل بیماری درحیوانات قرار دارد.

درمان با آنتی بیوتیکها :

سرووارهای مختلف لپتوسپیرا در مقابل انواع آنتی بیوتیکها ( به استثنای کلرامفنیکل و ریفامپیسین ) حساس می باشند.

انواع آنتی بیوتیکهای پیشنهاد شده برای درمان لپتوسپیروز ( و فواید و مضرات آنها ) به شرح زیر می باشد :

پنی سیلین :

ـ میزان دز نسبتاً بالایی در درمان مورد نیاز است.
ـ با مشکلات ازدیاد حساسیت همراه است.
ـ در شیر و گوشت حیوانات مورد درمان ، باقیمانده به جای می گذارد.

اریترومایسین :

ـ معمــولاً در افرادی که به پنی سیلین حساسیت دارند مورد استفاده قرار می گیرد.

تتراسیکلین و اکسی تتراسیکلین :

ـ در حیوانات آبستن و نیز حیوانات نــوزاد ( به دلیل تغییر رنگ بافت دندان ) نباید مورد استفاده قرار گیرد.

استرپتومایسین ( ودی هیدرواسترپتومایسین ) :

ـ در هنگام تزریق عضلانی ، سبب تحریک بافت عضله می شود.
ـ برای مدت طولانی در بافت کلیه باقی می ماند.
ـ دارای اثرات سودمندی در درمان گاوهای دارای دفع ادراری لپتوسپیرا می باشد.
در شرایط کنونی ، استرپتومایسین ، با وجود اینکه در برخی از کشورها استفاده از آن در درمان حیواناتی که منشاء غذایی دارند ، ممنوع گردیده است ، به عنوان داروی انتخابی مطرح بوده و اثر بخش بودن آن به عواملی نظیر ، میزان تخریب بافت کلیه و میزان داروی مورد استفاده وابسته می باشد.